Ksiądz profesor Włodzimierz Sedlak potrafił łączyć ze sobą zagadnienia, tematy, światy dotychczas uznawane za zupełnie skrajne i odmienne od siebie. Począwszy od tego, że sam był i księdzem i naukowcem, równie mocno oddanym i zaangażowanym w obu rolach, a skończywszy na ciągłym udowadnianiu, że wszystkie nauki dotyczące obrazu człowieka są ze sobą spójne i wręcz nie należy ich rozdzielać. I właśnie dlatego w kręgu jego zainteresowań leżały: antropologia, archeologia, badania nad pochodzeniem i ewolucją życia, bioelektronika, filozofia przyrody, geologia, paleobiochemia, paleobiofizyka, paleontologia itd.
Na początku swojej pracy naukowej skupił się przede wszystkim na antropologii kulturowej. W latach 50-tych uczestniczył w badaniach starożytnego hutnictwa w Górach Świętokrzyskich, gdzie odnalazł łupki żelaza ze starożytnego wytopu w tzw. dymarkach. Odkrył piryt na Łysej Górze. Podczas dalszych badań odkrył w warstwach kwarcytowych szczątki praślimaka oraz nową faunę sięgającą kambru sklasyfikowaną przez Sedlaka do rzędu Corallicyathida, zaliczone do nowej rodziny Polocyathiformidae. Dzięki temu odkryciu obalił teorię, że w warstwach kwarcytowych nie występują skamieniałości organizmów żywych. On znalazł około 3000 kambryjskich skamieniałości, które można podziwiać Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie i w Oddziale PIG w Kielcach.
Na podstawie wyników badań w 1959 opublikował hipotezę na temat krzemowych początków życia (tzw. teoria silicydów). Chciał wyjaśnić transformacje silicydów do form węglowych. W wyniku badań stworzył teorię o elektronicznych właściwościach organizmów żywych, co przyczyniło się do powstania bioelektroniki – nowego nurtu w biologii teoretycznej. Według bioelektroniki reakcje chemiczne i procesy elektroniczne w organicznych półprzewodnikach są związane zależnościami kwantowo- mechanicznymi świecie. Wysnuł tezę o możliwości istnienia bioplazmy czyli piątego stanu materii obecnego jedynie w organizmach żywych, elektromagnetycznej natury życia, w której wszystkie procesy życiowe zachodzą na poziomie kwantowym poprzez sprzężenia reakcji chemicznych z procesami elektronicznymi dzięki półprzewodnikom (białka) a przejawiają się w emisji światła lub fal elektromagnetycznych oraz fononów. Poprzez swoją interdyscyplinarność Sedlak udowadniał istnienie bioelektroniki w wielu dziedzinach naukowych: psychologii, antropologii, ekologii i ochrony środowiska, biochemii, biofizyki, biogenmożezy. Ukazując jednocześnie nowy kontekst tych nauk oraz możliwość ich nowej interpretacji.
Ksiądz profesor Włodzimierz Sedlaka w wyniku nowatorskiego spojrzenia na dotychczasowe osiągnięcia nauki budził wielkie kontrowersje i wśród naukowców i wśród księży. Ów dualizm, który łączył w sobie ksiądz – naukowiec, dodawał mu wyjątkowości. W swoich pamiętnikach bardzo często mawiał o sięganiu w nieskończoność, a o sobie: „jestem „połykaczem” trudności”[1], konsekwentnie przełamując wszystkie bariery dzielące go od poznania prawdy o życiu.
[1] W. Sedlak, Człowiek i Góry Świętokrzyskie, Radom 2001